Hakkı yenen

Eskiden, Eskişehir'de annemle ana(ğ)nem konuşurken duyardım: ... halanın kızı / komşunun kocası / 'nın anası vefat etti. Aaa! deyiverirdi birden annem. Gecikmeli şok öylece ağzından çıkar, duyduğunu idrak edememiş şaşkın bir ifade belirirdi yüzünde.

Artık anında öğreniyoruz kim öldü, kim kaldı (safe?). Feysimde ilk "Bulut (üzgün surat)" olarak aldım haberini. Ne boktan kullanıyorsunuz şu sosyal mecraları, diye düşündüm önce. Ne olduğunu tahmin etmek güç değil ama illa bir yorum gelecek, ondan sonra verilecek "bilgi".

Çok geçmeden zaman tünelim Bulut fotoğraflarıyla doldu. Kaos GL'de haberi çıktı sonra, defalarca paylaşıldı. "Hep iyi insanlar mı gitmek zorunda"lar arasında kendi hislerimi eşelemeye çalıştım. 

Ben de annem gibi idrak edemedim önce. Benim yaşlarımda, girip çıktığım ortamlarda çok tanıdığımızın olduğu, benden daha hayat dolu biri artık yok.

Yakınen tanımazdım, özellikle bir sevgi de beslemezdim ama insan birinin hakkı yenmiş gibi hissediyor.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dillerden düşmeyen 12 Arapça ifade

Norveççe Öğrenmeye Nereden Başlamalı?

Norveç'in "ayıp" gençlik dizisi: Skam